مقایسه برآورد درستنمایی استاندارد با برآورد درستنمایی ایجاد شده از روی تابع چگالی آماره های ترتیبی

در این تحقیق از برآورد درستنمایی ماکسیمم آماره های ترتیبی برای برآورد پارامترها در توزیع های طول عمر استفاده شده است. این روش جدید برآوردیابی از روش سنتی برآوردیابی (درستنمایی ماکسیمم استاندارد ) مفیدتر می باشد به ویژه زمانی که در نمونه مشاهده ای سانسور شده وجود داشته باشد. در این روش برای ساخت تابع درستنمایی تنها از توابع چگالی آماره های ترتیبی ( که زمان های شکست شناخته شده می باشند ) استفاده می-شود. بر این اساس, این پایان نامه شامل 4 فصل می باشد. در فصل اول به تعاریف و مفاهیم اولیه مورد نیاز پرداخته شده است. در فصل دوم به بررسی و مطالعه ی توزیع طول عمر , تابع بقا و مخاطره و همچنین نحوه ی برآورد هر کدام در نمونه های کامل به همراه مثال های عددی پرداخته می شود. در فصل سوم مشاهدات سانسورشده و انواع آن معرفی و نحوه ی برآورد تابع بقا در نمونه های ناقص مطالعه شده است. در فصل چهارم به ارائه ی برآورد درستنمایی ماکسیمم آماره های ترتیبی و برآورد پارمترها پرداخته شده است. در انتها برآورد پارامتر در روش جدید را با برآورد درستنمایی ماکسیمم استاندارد برای توزیع های ریلی , نرمال و نمایی مقایسه می گردد.